Abu Simbel, en árabe أبو سنبل (A Montaña Pura) é unha localidade de Exipto, preto da fronteira con Sudán, coñecida polo seu complexo arqueolóxico da época de Ramsés II, composto de dous templos hipoxeos construídos entre o 1240 a.C e 1120 a.C. para intimidar aos seus veciños nubios e para conmemorar a vitoria na batalla de Kadesh.
O templo grande ( Hwt Ramesses Meryamun) daba
culto aos deuses Amón, Re, Ptah e o propio Ramsés. A súa fachada
está dominada por catro enormes estatuas do faraón sentado. Entre
as pernas aparecen pequenas estatuas de membros da familia real: a
raíña Nefretari, a muller de Seti I, Muttuya, o príncipe
Amenhirkhopshef, a princesa Beketmut e a princesa Nebettawyby entre
outros.
Na primeira entrada dentro do templo aparecen oito grandes estatuas
do rei cos atributos de Osiris, catro en cada lado, servindo de
piares para soportar o teito. Os muros están decorados con esceas
do rei loitando contra dos hititas, nubios, sirios e libios. Na
entrada norte, as paredes da sala hipóstila mostran esceas de
Ramsés na presenza de Amón, ao que o faraón apelara na batalla de
Kadesh.
O templo pequeno está dedicado a Hathor e a Nefertari,
muller de Ramsés. Na fachada seis enormes figuras, catro de Ramsés
e dúas de Nefertari, foron cortadas na rocha, xunto con pequenas
figuras da familia real.
Entre 1964 e 1968 o complexo foi desmantelado e colocado nunha nova
localicación (máis alta) para salvar os templos do encoro de Asuán,
grazas á axuda da UNESCO.
