O campo de concentración de Dachau (en alemán: Konzentrationslager (KZ) Dachau) foi o primeiro campo de concentración nazi aberto na Alemaña, localizado nos terreos dunha fábrica de municións abandonada preto da cidade medieval de Dachau, 16 km ao noroeste de Múnic, no estado de Baviera. Funcionou entre 1933 e 1945.
Dachau tivo unha repercusión especial na memoria pública occidental debido a que foi o segundo campo de concentración nazi en ser liberado por forzas británicas ou estadounidenses, e foi dos primeiros lugares amosados a Occidente como proba da brutalidade nazi.
Dachau foi o primeiro campo de concentración nazi, aberto o 22 de marzo de 1933, e serviu como modelo e prototipo para os que foron construídos máis adiante. En Dachau foron recluídos especialmente relixiosos, aristócratas, intelectuais e políticos. Sendo a maioría dos Testemuñas de Xehová recluídos neste campo. Foron recluídos en torno a 3000 persoas con cargos relixiosos, deles a maioría foran cregos católicos polacos. E entre a aristocracia recluída no campo destacaron membros da realeza, como gran parte da familia real de Baviera (Wittelsbach), a familia dos duques de Hohenberg (fillos do arceduque Francisco Fernando de Austria), o príncipe Javier de Borbón-Parma (líder do carlismo español) e o príncipe Luis Fernando de Prusia.
A organización básica, así como os plans de construción foron desenvolvidos por Theodor Eicke, e foron aplicados para todos os campos posteriores. Eicke convertiuse posteriormente en inspector xefe de todos os campos de concentración, responsable de moldear os outros de acordo ao seu modelo.
Máis de 200.000 prisioneiros de máis de 30 países foron recluídos no campo de concentración de Dachau, campo que desde 1941 tamén foi empregado con propósitos de exterminio. As estatísticas do campo falan de 30.000 persoas asasinadas no campo, ademais de outros milleiros que morreron vítimas das pésimas condicións de vida. A comenzos de 1945, houbo un andazo de tifo no campo, tralo cal foi evacuado; nesta acción morreu gran parte dos prisioneiros.
O campo foi liberado o 29 de abril de 1945 poa 20ª División Blindada e a 45ª División de Infantería do Séptimo Exército dos Estados Unidos de América. Dachau seguiuse empregando anos despois coma residencia para refuxiados.
