Cumas (e grego: Κύμη ou Κύμαι, en latín: Cumae, en italiano: Cuma) foi unha antiga colonia grega fundada sobre o -750 na Campania, a preto de vinte quilómetros de Nápoles, en Italia.
Foi a primeira colonia grega fundada na Península Itálica, segundo o relato de Estrabón. Os colonos eran oriúndos da Calcidia, en Grecia, pero xa se estableceran algúns anos antes na illa de Pitecusa (moderna Isquia), situada fronte a Cumas. A cidade había fundar colonias propias: Zancle (moderna Messina, fundada en -725) e Nápoles (fundada en -600 e cuxo nome significa "nova polis")
A cidade estableceu relacións comerciais cos etruscos, aos que fornecía produtos como vasos de cerámica de Corinto, así como bens provenientes de Siria e Fenicia. Cumas chegaría tamén a se ver envolta en conflitos cos etruscos.
No -524 Aristodemo derrotou aos etruscos, converténdose en tirano da cidade. En -474, aliada a Siracusa gobernada por Hierón I, Cumas conseguiu derrotar aos etruscos nunha batalla naval. Con todo, os samnitas, un pobo de Italia, tomaron a cidade en -428 (ou -421). A cultura grega desapareceu entón da localidade.
Cumas foi conquistada por Roma en -338, e volveuse unha cidade pouco relevante durante o imperio romano. No 716 foi conquistada polo duque de Benevento Romualdo II, permanecendo no seu poder ata 717, data na que foi reconquistada polo duque de Nápoles, Xoán I. Sobreviviu ata 1205, ano en que foi destruída.
