O Eifel (AFI:ˈaɪ̯fl̩), (en luxemburgués Äifel) é unha cadea montañosa de escasa altitude e orixe volcánica situada, en case a súa totalidade, no oeste de Alemaña, ao sur de Colonia.
Ocupa partes dos Länder de Renania do Norte-Westfalia (o suroeste) e de Renania-Palatinado (o noroeste), e tamén o leste de Bélxica (onde están as comunidades de fala alemá deste país) e o leste de Luxemburgo.
Forma parte do Macizo Xistoso Renano, e na súa parte norte se encontra o Parque Nacional Eifel.
A pesar da interesante xeoloxía da rexión de Eifel, só se realizaron tres informes xeolóxicos completos:
É a zona relativamente máis nova da rexión e posúe moitos conos volcánicos, maares e estratovolcáns pequenos. Ocupa unha superficie de 600 km2, situándose a uns 50 km da cidade de Ormont. Hai moitos fluxos de lava orixinados a partir de conos volcánicos e tamén se poden encontrar aneis de rocha calcaria volcánica. Nesta zona houbo moitas erupcións volcánicas durante o final do plistoceno, tendo a súa última erupción no agora maar Pulvermaar. É posíbel que no futuro poidan volver a activarse os volcáns da zona.
Data do terciario, cando ocorreron as primeiras erupciones volcánicas. Está constituido por sete estratovolcáns, entre eles o Hohe Acht duns 747 m de altura. Pódense encontrar varias capas de cinzas e fluxos de lava, sendo o basalto a rocha dominante. Houbo máis de 300 erupcións volcánicas, o que fai pensar que debaixo da zona hai, ou houbo, unha inmensa cámara magmática que abastecía a moitos volcáns.
É a zona onde houbo máis actividadl. Alí encóntrase o lago Laacher, un lago volcánico rodeado de conos e estratovolcáns menores. Determinouse que existiron tres fases de erupcións na zona, e ao parecer, empezaron a nacer volcáns en forma caótica. Isto ocorreu durante a última glaciación, cando os humanos aínda non chegaran a esta zona. Porén, é posíbel que igualmente puideran sentir os seus efectos, xa que sen dúbida os volcáns puideron estender as súas cinzas por toda Europa.
Unha curiosidade arqueolóxica interesante da rexión é o acueduto de Eifel, un dos máis longos avuedutos do imperio Romano, que subministraba auga á cidade de Colonia.
A Fraubillenkreuz é un menhir de 5 000 anos de antigüidade que foi tallado en forma de cruz a principios da Idade Media.
De fácil acceso, case toda a rexión puede percorrerse en bicicleta. Con apoio da Unión Europea, antigas vías de ferrocarril transformáronse en ciclovías.
Desde 2004, 110 km2 da parte norte da rexión do Eifel están protexidas e incluídas no Parque Nacional Eifel.