As igrexas de San Pedro de Terrasa (en catalán: esglésies de Sant Pere de Terrassa) son un conxunto monumental formado polas igrexas románicas de San Pedro, San Miguel e Santa María, situadas na confluencia dos torrentes de Vallparadís e Monner, no antigo núcleo visigodo de Ègara, orixe da vila de Sant Pere de Terrassa, hoxe un barrio da cidade.
Son testemuñas da sé episcopal do bispado de Ègara, constituído contra o ano 450. Sobre unha basílica paleocristiá construíuse a antiga Catedral de Ègara. Cando o bispado desapareceu no século VIII, o conxunto foi perdendo poder e a antiga catedral foi reconstruída cunhas dimensións moito máis cativas, xa de factura románica. O espazo é ocupado pola igrexa de Santa María, do século XII, onde se instalou unha canónica augustiniana proveniente da abadía de Ruf de Aviñón, en Francia, que ficaría até o 1592.
A igrexa de San Pedro, parroquia de Terrasa, perdeu a condición parroquial no ano 1601, cando o priorado e a parroquialidade foron trasladadas ó Santo Espírito de Terrassa, malia que a recuperou no século XIX. No primeiro terzo do século XX as tres igrexas foron obxecto de estudo e restauración por parte de Josep Puig i Cadafalch, que tamén fixo escavacións en Santa María e San Miguel. O conxunto foi declarado monumento nacional en 1931 e ben de interese historicoartístico en 1985.