O Parque Nacional de Sagarmāthā é un parque nacional no Himalaia no leste de Nepal que está dominado polo Monte Everest. Abarca un área de 1.148 km² no Distrito de Solukhumbu e vaí desde os 2.845 ata os 8.848 m., no cumio do Monte Everest. No norte, comparte a fronteira internacional coa Qomolangma National Nature Preserve do Tíbet. No leste linda co Parque Nacional de Makalu Barun e no sur esténdese cara ao río Dudh Kosi. Forma parte do Paisaxe Sagrado do Himalaia.
Sagarmāthā é unha palabra Nepali derivada de सगर् sagar que significa "ceo" e माथा māthā que significa "cabeza".
A área protexida identificouse como Área de Aves Importante pola BirdLife International.
O Parque Nacional de Sagarmatha creouse en 1976. En 1979, converteuse no primeiro parque nacional do país inscrito como Patrimonio da Humanidade. En xaneiro de 2002, engadiuse unha Zona de protección de 275 km². Baixo as Pautas de Xestión de Zona de proteccion a conservación dos bosques, a vida salvaxe e os recursos culturais recibiron a máxima prioridade, seguido da conservación doutros recursos naturais e do desenvolvemento de enerxía renovable.
O turismo cara á zona comezou a principios dos anos 60. En 2003 chegaron preto de 19.000 turistas. A partir de 2005, preto de 3.500 Sherpas vivían en aldeas e asentamentos estacionais situados nos principais camiños turísticos.
O centro de visitantes do parque está situado na cima dun outeiro en Namche Bazaar, onde unha compañía do exército nepalés está estacionada para a protección do parque. A entrada sur do parque está a poucos centos de metros ao norte de Monzo a 2835 m, unha caminata dun día desde Lukla.
O parque abrangue as áreas máis elevadas da conca do río Dudh Kosi, a conca do río Bhotekoshi e os [Lagos Gokyo]]. Está composta principalmente por terreos accidentados e canóns do alto Himalaia, desde 2845 m. en Monjo ata o cumio máis alto do mundo no Sagarmatha (Monte Everest) con 8848 m. por riba do nivel do mar. Outros picos por riba dos 6000 m. son o Lhotse, Cho Oyu, Thamserku, Nuptse, Amadablam e Pumori. O terreo árido por encima de 5000 m. comprende o 69% do parque mentres que o 28% son pastos e o 3% restante son bosques. As zonas climáticas inclúen unha zona templada boscosa, unha zona subalpina superior a 3.000 m. e unha zona alpina superior aos 4.000 m. que constitúe o límite superior do crecemento da vexetación. A zona nival comeza nos 5000 m..
